തെരുവുകളിൽ അഗ്നി പൂക്കുന്നത്

ആകാശം നോക്കി മലർന്നു കിടന്നാൽ
നക്ഷത്രങ്ങളും മേഘങ്ങളും കാണാം
പനിമതി വെളുക്കെ ചിരിക്കുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ
നിലാവിന്റെ കുളിരേറ്റുറങ്ങാം
ഭാരങ്ങളില്ലാത്തൊരു പഞ്ഞിക്കെട്ടു പോലെ
ആകാശ സീമകളിൽ പറന്നു നടക്കാം

ഭൂമിയിൽ നടക്കുന്നതൊന്നും അറിയേണ്ട
തെരുവുകളിൽ അഗ്നി പൂക്കുന്നത് കാണേണ്ട
എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവന്റെ നെടുവീർപ്പുകൾ കേൾക്കേണ്ട

അതൊക്കെ മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ
ഭൂമിയിൽ നഗ്ന പാദനായി നടക്കണം
കണ്ണും മനസ്സും തുറന്നു തന്നെയിരിക്കണം
ചുറ്റിലുമുയരുന്ന ആരവങ്ങൾ കേൾക്കാൻ
കാത് കൂർപ്പിച്ചിരിക്കണം

പാദങ്ങൾ മണ്ണിൽ ഉറപ്പിച്ചു നിർത്തണം
കാൽക്കീഴിൽ നിന്ന് മണ്ണൊലിച്ചു പോവുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കണം
സാർത്ഥവാഹക സംഘം യാത്ര തുടങ്ങുമ്പോൾ
കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവരെ ഓർത്തു വെക്കണം
ഏതൊക്കെ നാൽകവലകളിൽ വെച്ച്
അവർ നമ്മെയുപേക്ഷിച്ചു പോയെന്നറിയണം
എപ്പോഴെന്നും എങ്ങിനെയെന്നും

പുതിയ സഹയാത്രികരുടെ പഴയ മുഖം മറക്കരുത്
വെളുത്ത ചിരിക്കു പിന്നിലെ കറുത്ത മനസ്സ് ,
കയ്യിലെ ചോരപ്പാടുകൾ,
തേൻ പുരട്ടിയ വാക്കുകളിലെ വിഷം ,
ഒന്നുമൊന്നും കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കരുതു

തിരിച്ചറിവിന്റെ സത്യവാക്മൊഴികൾ നിന്റെ വചനങ്ങളിൽ ഉണ്ട്
മന:സാക്ഷിയുടെ വിചാരണക്കൂട്ടിൽ വിളറിയ മുഖമാണ് നിന്റേതു
പേടിയാണ് നിനക്ക് -
പ്രത്യാശയുടെ പുതിയ വെളിച്ചം പരീക്ഷിച്ചു നോക്കാൻ

എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഉള്ളിലെ നന്മകൾ മരിച്ചിട്ടില്ല
നിനക്ക് നിന്റെ വഴി കണ്ടെത്താതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല