1979 ...വയനാട്ടിലേക്ക് പി.എസ.സി നിയമനം കിട്ടി പോവുമ്പോള്‍ മനസ്സ് നിറയെ സന്തോഷമായിരുന്നു . ചുരം കയറി ബത്തേരിക്കുള്ള വഴിയില്‍ , ബത്തേരി നിന്ന് അമ്പലവയലിലെക്കുള്ള വഴിയില്‍ വലതു വശത്തെ വിന്‍ഡോ സീറ്റില്‍ ഇരിക്കണം , വെറുതെ കണ്ണോടിച്ചാല്‍ കാണാം , നീണ്ടു മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന ഭീമനൊരു സ്ത്രീ രൂപം ..അമ്പുകുത്തി മല....മുലകള്‍ അമ്പ്‌ കൊണ്ട് മുറിച്ച്ചെടുക്കപ്പെട്ട താടകയാണ് അതെന്നു സങ്കല്പം .....
ഇടക്കല്‍ ഗുഹകള്‍ കിടക്കുന്നത് ആ മലയുടെ ഗര്ഭത്തിലാണ്. അമ്പു കുത്തിയുടെ സൌന്ദര്യം മുഴുവനറിയാന്‍ ആനപ്പാറ സ്കൂളിന്റെ വരാന്തയില്‍ സന്ധ്യാനേരത്ത് നിന്ന് നോക്കണം ,ജീവിതത്തില്‍ കവിതയെഴുതാത്ത ഞാന്‍ പോലും കവിതയെഴുതി ..........'...താടക ,അമ്പേറ്റു , ഏറെ അംഗഭംഗങ്ങള്‍ വന്നു , പാറയായ് കിടക്കുന്നൂ, 'അമ്പുകുത്തിയായ് , ദൂരെ ! .....ജ്വലിച്ച കാമത്തിന്റെ രക്തസാക്ഷിയാമവള്‍ , വിളിപ്പൂ ...മഞ്ഞിന്‍ വിരി പുതച്ചു മയങ്ങിടാന്‍ ! എന്നെ മദോന്മത്തനാക്കിയോ രിളം കാറ്റില്‍ , എങ്ങനെ തിരിച്ചെത്തീ 'വയല്‍നാടെ ' നിന്‍ ഗന്ധം !! ആയിരം കാപ്പിപ്പൂക്കള്‍ തന്നുയിര്‍ കവര്‍ന്നെടു- ത്താനന്ദ നൃത്തം ചെയ്ത , മന്ദ മാരുത ഗര്‍വ്വം !! ...... .....അന്ന് സ്വല്പം കവിതയുടെ അസ്കിതയുള്ള കാലം . എനിക്ക് മാത്രമല്ല എല്ലാ മലയാളിക്കും , ഏതു അരസികനും , കവിത ഇഷ്ടമായിരുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. അടിയന്തിരാവസ്ഥയും തുടര്‍ന്നുള്ള നാലഞ്ചു വര്‍ഷങ്ങളും . 1975 മുതല്‍ 1980 കൂടിയുള്ള അഞ്ചാറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ ...കടമ്മനിട്ടയും അന്നത്തെ ക്ഷോഭിക്കുന്ന യുവത്വവും പകര്‍ന്നാട്ടം നടത്തുന്ന , കവിത ജനകീയമായിത്തീര്‍ന്ന അത്തരമൊരു കാലഘട്ടം മുന്പ് ഉണ്ടായിട്ടില്ല , ഇനി ഉണ്ടാവുകയുമില്ല ..... വയനാട് ആണെങ്കില്‍ ആസുരകവിതയുടെ സ്വന്തം നാട്. എനിക്ക് മിണ്ടിപ്പറയാന്‍ കിട്ടിയത് അന്നത്തെ - ഇന്നത്തെയും - പ്രതികരിക്കുന്ന മനുഷ്യരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട കവി..ഞാന്‍ മന:പാഠമാക്കിയ കവിതകള്‍ - ശാന്തയും കാട്ടാളനും കിരാതവൃത്തവും കുറത്തിയും അദ്ദേഹം ചോല്ലിത്തരുമ്പോള്‍ അത് വരെ കാണാത്ത അര്‍ത്ഥ തലങ്ങള്‍.....വയനാട് സാംസ്കാരിക വേദി അന്ന് മനസ്സില്‍ തീയെരിയുന്ന മനുഷ്യരുടെ കൂട്ടായ്മയായിരുന്നു . പക്ഷെ എന്റെയുള്ളിലെ ' വിശ്വാസി ' അവരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിലും അവരുടെ ആശയങ്ങള്‍ - അങ്ങനെയല്ല - സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ - പുലരുമോ എന്ന കാര്യത്തില്‍ സംശയാലു ആയിരുന്നു. ''ഗ്രാമങ്ങള്‍ നഗരങ്ങളെ വളയുന്നതും , വിമോചിത മേഖലകള്‍ രൂപം കൊള്ളുന്നതും ജനകീയ ചൈന സഹായത്തിനു വരുന്നതും ഒക്കെ വെറും 'ഉട്ടോപ്യന്‍ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ' എന്ന് ഞാന്‍ കരുതി. ഞാനത് എന്റെ കവിസുഹൃത്തിനോട് തുറന്നു പറഞ്ഞു ................ആയിടക്കാണ് ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിയുന്ന റൂമിലേക്ക്‌ കവി വിളിച്ചു പറഞ്ഞ ആള്‍ രാത്രി വൈകീട്ട് കയറി വരുന്നത്. മുറിയിലെ കട്ടില്‍ ഞാനയാള്‍ക്ക് കൊടുത്തു . താഴെ ഞാനും ....എന്റെ കമ്പിളിപ്പുതപ്പ്‌ ഞാന്‍ കൊടുത്തില്ല .സിമന്റിട്ട നിലത്തു പേപ്പര്‍ വിരിച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍ എനിക്കൊരു ധൈര്യത്തിന് ! .കാലത്ത് അധികമാരും കാണും മുന്പ് എനിക്ക് ഊരും പേരും നാടും അറിയാത്ത ആ മനുഷ്യന്‍ പോവുകയും ചെയ്തു ...........................വര്
No comments:
Post a Comment